Denge ve Kolaylık
İyi dengelenmiş bir duruş, bir pozisyonda kalmak veya bir eylemi gerçekleştirmek için minimum kas çabası gerektirir. Baş, gövde ve kollar ve bacaklar arasındaki doğru hizalama bize bu dengeyi verir ve kolaylıkla hareket etmemizi sağlar. Kemanın iyi bir duruşla çalınması yorgunluğu ve yaralanmaları önler ve aynı zamanda tonumuzu ve doğruluğumuzu artırır.
Bacaklar ve ayaklar
Keman çalmak için uygun duruş pozisyonunun en baştan öğretilmesi gerekir. Karmaşık teknikler ve repertuar ile meşgul olacağından, öğrenci erken aşamaların ötesine geçtiğinde bu sorunu ele almak daha zorlaşır. Rahat bir ayakta durma pozisyonu olmadan, bacaklardaki ve ayaklardaki gerginlik vücudun üst kısmına yayılabilir, bu da hareket kolaylığını bozabilir.
Ayaklarda dengeyi sağlamak için üç noktanın da olduğunu düşünün: topuk, dış top ve ayakların iç topu vücudun ağırlığını eşit olarak destekler. Ağırlığın nasıl dağıldığını görmek için ayaklarınıza biraz zıplamaya çalışın. Keman çalarken ayaklar yaklaşık omuz genişliğinde olmalıdır.
Ardından, dizler ve ayak bilekleri kilitlenmemelidir. Esnek ve uyluklarla uyumlu kalmalıdırlar. Tüm bacaklar gövde için çok çevik ama kararlı bir destek oluşturur.
Gövde: Bel, Göğüs ve Omuzlar
Pelvis, herhangi bir yöne itilmeden doğrudan bacakların üzerine oturur. Pelvis, omurganızın tabanına bağlıdır ve çoğu zaman, duruşumuzdaki birçok sorunun birincil kaynağıdır. Kalça ileri doğru sallanırsa, alt omurganın daha fazla gerginlik alması gerekir. Bu olduğunda, kişinin vücudunun yanından, omuzun alt vücudun hizalamasının arkasında olduğunu görebiliriz. Böyle bir pozisyon, genellikle dizleri de kilitli olan sıska insanlarda sıklıkla görülür.
Üst gövde pelvis ile aynı hizada olmalıdır. Vücudun önü çökerse, vücudun kamburlaşmasına neden olur. Ön gövdeyi açmak ve sırtın ana kaslarında destek bulmak bize üst vücutta iyi dengelenmiş bir duruş kazandırır.
Köprücük kemiği ve omuz bıçaklarını içeren omuz kemerleri, kolların her iki yanına sarkacak şekilde dengeli gövdenin üstünde durur. Omuz kemerlerini geniş ve rahat tutmak önemlidir. Uzun yay vuruşları gibi keman çalmadaki büyük hareketler omuz kemerlerini içermelidir. Bunları izole etmek sertliğe ve zayıf bir tona neden olacaktır.
Kollar kaldırılırken, sırt kaslarından (omuz bıçaklarını omurgaya bağlayan rhomboidler) gelen desteği hissetmeye çalışın. Vücut iyi hizalandığında bu kolayca gelmelidir. Eşkenar dörtgen kasların egzersizlerle güçlendirilmesi kemancılar için yararlı olabilir.
Boyun ve Baş
Kemanı tutarken, omuzları kaldırmamalı veya başımızı rahat olanın ötesine bırakmamalıyız. Doğru çene desteğinin bulunması, bunda önemli bir rol oynar, çünkü uygun yükseklikte bir çene desteği omuzlarımızda ve boynumuzda gereksiz gerginliği önleyebilir.
Omuzlar mümkün olduğunca rahat kalmalı, baş ise tüm ağırlığını çene dayanağına nazikçe bastırarak dinlendirmelidir. Bundan önce, keman önce omuzda iyi bir destek bulmalıdır, böylece göğse doğru kaymaz. Boyun omurganın bir uzantısıdır ve gereksiz gerginliğe maruz bırakılmamalıdır. Boynu her zaman yukarı doğru tutmayı unutmayın, kafa boynun üstünde hafifçe dengelenmelidir.
Kafayı olabildiğince dikey tutmak önemlidir. Başımızı sola çevirirken boynun arkasından hareketi başlatmaya çalışın. Bu, başımızı öne itmemizi veya başımızı çok eğmemizi önler. Bu, küçük çocuklarda yaygın olarak görülür ve bu nedenle, onlara kemanı “vücuda doğru getirmelerini” hatırlatmalıyız, tersi değil.
Çeneyi daima rahat tutun. Keman çalarken ağzımızı açık görmek istememize rağmen, dişlerin birbirinden ayrı kalması gerektiğini unutmamalıyız. İdeal olarak, kemanı tutarken konuşabilmemiz gerekir. Sol el, kemanı desteklemekten kısmen sorumludur.
Mimi Zweig'in Tel Pedagojisi
İyi duruş sadece vücudun tüm mekanizması mükemmel kontrol altında olduğunda başarılı bir şekilde elde edilebilir.
- Joseph Pilates
